Ik heb dochter S. vijf en een halve maand borstvoeding gegeven. Het was een hobbelig parcours met ups and downs. Maar we hebben er samen van genoten. Toen het voorbij was, hunkerde ik naar de periode dat ze nog aan mijn borst hing.
Je kind zelf voeden zou vanzelfsprekend moeten zijn, waar je ook bent: thuis, op het werk, in de stad, ...
Toch voel ik starende blikken als ik voed. Je kind eens niet in de thuiszetel aan de borst leggen, prikkelt blijkbaar de nieuwsgierigheid van menig mensen.
Toch voel ik starende blikken als ik voed. Je kind eens niet in de thuiszetel aan de borst leggen, prikkelt blijkbaar de nieuwsgierigheid van menig mensen.
Ik heb geen zin om mezelf en S. in doeken te wurmen om discreet te kunnen voeden. Maar de borstvoedingsbeha's die ik heb lijken nergens op. Vorm- en kleurloos. En als het 'covertje' open is, is de bh weg. Wat overblijft is een naakte borst. Zo wil ik niet voeden, maar mezelf opsluiten (op die warme zomerdagen) is ook geen optie.
Thuisblijven hoeft ook niet dankzij de borstvoedingsbeha Mammae. Een bh waar je je als mama terug vrouw in voelt.
'Gesloten' is het net een gewone bh. Hij heeft een goede pasvorm, oogt modern door de frisse kleuren en hij ondersteunt borsten zoals een bh hoort te doen.
Eenmaal het 'covertje' open is, krijg je een discrete voedingsbeha. Enkel je tepel komt vrij waardoor je baby kan aanhappen. Geen blote-borsten-show voor (nieuwsgierige) omstaanders.
Hij is zo discreet dat het niet eens opvalt dat je aan het voeden bent. (--> oh, kijk eens hoe mooi ze slaapt.
- Heu... ze drinkt. - Moh, allez gij?)
Om mijn woorden kracht bij te zetten, volgen enkele foto's van S. en E.
S. mei 2011
E. januari 2013
